De Mount Fuji rijst hoog boven het omliggende landschap uit en is met recht majestueus te noemen. Ten noordwesten van deze berg ligt een stukje Japanse natuur dat veel minder bewondering oproept: het Aokigahara bos. Het heeft een gruwelijke geschiedenis en staat bekend als het ‘zelfmoordbos’.
Het zelfmoordbos
Het uitgestrekte Aokigahara bos heeft verschillende bijnamen. ‘The Sea of Trees’ omdat het gebladerte er zo dik is, maar ook het ‘zelfmoordbos’. Ontelbaar veel mensen hebben hier een einde aan hun leven gemaakt. Deze ogenschijnlijk mooie locatie vormde het decor voor de laatste momenten van hun leven. Het Aokigahara bos heeft daardoor een morbide reputatie, die nog eens is versterkt door de horrorfilm ‘The Forest’ uit 2016.
Tape
Aan de voet van de imposante Mount Fuji strekt het 35 kilometer grote Aokigahara bos zich uit. Luguber genoeg is het een van de meest populaire zelfmoordlocaties ter wereld. Het bos is zo weelderig dat sommige lijken jarenlang onontdekt blijven. En de bladeren zijn er zo dik dat sommige bezoekers hun weg markeren met tape. Met name vrijwilligers die het gebied doorzoeken naar lichamen doen dit om te voorkomen dat ze hopeloos verdwalen…
Ophanging
Van sommige toeristen die het bos zijn ingelopen is nooit meer een spoor teruggevonden. Precieze cijfers over het aantal suïcides in het Aokigahara bos zijn niet bekend, maar schattingen lopen uiteen van tientallen tot wel honderden zelfmoorden. Dood door ophang komt het meest voor in het zelfmoordbos, gevolgd door een drugsoverdosis.
Ronddolende en wraakzuchtige zielen
Volgens de Japanse mythologie is het Aokigahara bos het thuis van de yūrei: geesten die gevangen zitten tussen de wereld van de levenden en de doden. En dat niet alleen: ook wrede beesten, angstaanjagende monsters en zelfs kobolden schijnen volgens de Japanners in het dichtbegroeide woud te leven. Ook doen verhalen de ronde dat de geesten van de zelfmoordenaars in het bos rondhangen. Erg aardig schijnen ze niet te zijn. Ze worden omschreven als wraakzuchtige zielen die regelmatig bezoekers kwellen en diegenen die verdrietig zijn van het pad lokken.
Populair onder toeristen
Het spookachtige Aokigahara bos is niet bepaald een plek waar je wilt zijn. Desondanks trekt deze lugubere bestemming jaarlijks veel bezoekers die interesse hebben in morbide zaken. Met name het westelijk gedeelte is populair onder toeristen en schoolklassen(!).
Duizend jaar oud
Japanse toeristenorganisaties begint liever niet over de gruwelijke reputatie van het Aokigahara bos. In plaats daarvan vertellen gidsen liever over de duizend jaar oude geschiedenis van deze plek, dat na de laatste grote eruptie van Mount Fiji in 864 ontstond. Zodoende bestaat de bodem er grotendeels uit vulkanisch gesteente.
Stilte
Een wandeling door het Aokigahara bos is niet prettig. De bodem is oneffen en rotsachtig en overal kronkelen wortels waar je over kunt struikelen. Maar erger dan het lastige terrein is het gevoel van isolement dat ontstaat door stilte. Hoe dieper je het bos inloopt, hoe meer de stilte het overneemt. De bomen staan zeer dicht op elkaar en je kunt er een speld horen vallen. Een bezoeker omschreef de stilte als volgt:
I cannot emphasize enough the absence of sound. My breath sounded like a roar (Ik kan stilte niet genoeg benadrukken. Mijn adem klonk als gebrul)
Niemand komt je redden
De bodem van het zelfmoordbos brengt meer problemen met zich mee. Het heeft namelijk een negatieve invloed op de signalen van mobiele telefoondiensten, GPS systemen en kompassen. Dit maakt het noodzakelijk om tape mee te nemen. Of ligt het helemaal niet aan de bodem, maar aan iets anders (bovennatuurlijks) dat in het bos ronddwaalt? Wie zal het zeggen…
Zelfmoord in Japan
Japan heeft een van de hoogste zelfmoordcijfers wereld. Na de wereldwijde financiële crisis in 2008 steeg het aantal suïcides in Japan met maar liefst 15 procent ten opzichte van het jaar daarvoor. Dat zelfmoord in Japan niet hetzelfde stigma draagt als in andere naties is deels cultureel bepaald. ‘Harakiri’ of ‘Seppuku’ is de benaming voor de traditionele zelfmoord van samoerai in Japan. Het werd als een eervolle manier om te sterven beschouwd omdat het de ziel zou vrijmaken. Bovendien was sterven beter dan in de handen vallen van de vijand.
Maatregelen van de Japanse regering
De Japanse regering is bezorgd om het hoge zelfmoordpercentage in land en de lugubere reputatie van het zelfmoordbos. Zodoende werden er een paar jaar geleden beveiligingscamera’s bij de ingang van het bos geplaatst. Daarnaast vinden er veel patrouilles plaats en zijn er borden geplaatst op verschillende paden in het bos met teksten als ‘Je leven is een kostbaar geschenk van je ouders’ en ‘Denk goed na over je kinderen en je familie’.
Boek heeft duistere invloed
Verhalen over dit duistere bos doen al meer dan honderd jaar de ronde, als het niet langer is. De roman Nami no Tō (Tower of Wave) uit 1960 maakte van Aokigahara een cultureel fenomeen. De Japanse schrijver Seicho Matsumoto publiceerde een verhaal waarin een echtpaar zich terugtrekt tussen de bomen om hun leven te beëindigen. Daarnaast verscheen in 1993 het Handboek voor Zelfmoord van Wataru Tsurumi waarin hij Aokigahara de ‘perfecte plek voor zelfmoord’ noemde. De romantisering van zelfmoord heeft een sinistere invloed gehad op de moderne Japanse cultuur en de reputatie van het bos. Diverse mensen die zelfmoord pleegden werden gevonden met het boek in hun handen.
Patrouillerende vrijwilligers
Dagelijks patrouilleren vrijwilligers in het gebied. Niet alleen om mensen te redden, maar ook om hun lichamen te vinden. De afgelopen jaren is het aantal lichamen dat tijdens de zoekacties is teruggevonden verminderd. Een goede ontwikkeling als je bedenkt dat rond het jaar 2000 ieder jaar 70 tot 100 lichamen werden ontdekt. Mogelijk heeft het feit dat de Japanse regering geen cijfers meer publiceert over het aantal zelfdodingen in het bos er aan bijgedragen.
Ga nooit van het pad af
Durf je het toch aan om een bezoek te brengen aan het ‘zelfmoordbos’? Vergeet dan geen tape mee te nemen en ga nooit van het pad af. Ten eerste omdat je niet wil verdwalen, en tweede omdat er zich tussen de takken en over de bosbodem allerlei botten en andere menselijke resten kunnen bevinden. Je bent gewaarschuwd…
Bronnen
- S. Crow. BestLife, 13 juni 2018. ’33 Facts About Japan’s Suicide Forest That Will Freak You Out’.
- A. Keefe. National Geographic, 23 februari 2017. ‘An Ethereal Forest Where Japanese Commit Suicide‘
Afbeeldingen
- Ajari uit Japan – fuji jyukai_06
