In 1893 was Chicago voor even het middelpunt van de wereld. De stad organiseerde de ‘World Fair’, een internationale expositie in het teken van de vierhonderdste verjaardag van de reis van Christoffel Columbus naar Amerika. Meer dan 27 miljoen mensen vanuit de hele wereld bezochten tussen 1 mei en 1 oktober de indrukwekkende tentoonstelling over kunst en architectuur. Een deel van de gasten sliep in het World’s Fair Hotel. Hun gastheer H.H Holmes had echter geen zin in een feestje. Hij zorgde ervoor dat het verblijf van zijn gasten eindigde in een nachtmerrie

1893: Chicago staat op zijn kop door de World Fair

Heel Chicago stond in 1893 in het teken van de World Fair. Maar liefst 46 landen lieten in een gebied met een omvang van 2.4 kilometer zien wat ze in huis hadden. Chicago had alles uit de kast gehaald om te laten zien dat het qua kunst en architectuur kon wedijveren met New York en Washington. Er verrezen tweehonderd nieuwe gebouwen en nieuwe kanalen en lagunes gaven de stad een frisse en moderne uitstraling.

Op het moment van de tentoonstelling vond er in het World’s Fair Hotel een tragedie plaats. H.H Holmes lokte diverse gasten naar het hotel, sloot ze op in geluiddichte kamers en vergaste ze via een open gasleiding. Andere slachtoffers werden opgesloten in een brandkast en kwamen om door verstikking. De brandkast bevond zich vlakbij het kantoor van H.H Holmes, die ervan genoot om te luisteren naar de doodsstrijd van zijn gasten.

Te gast in het horror hotel van Holmes

Chicago kreeg in de negentiende eeuw de bijnaam the ‘White City’ vanwege de aanwezigheid van grote witte gebouwen. De daden van H.H Holmes gaven deze stad echter een inktzwart randje. Probeer je eens voor te stellen dat je te gast bent in een horror hotel. Dat je een trap oploopt die nergens eindigt en een deur opent met een bakstenen muur erachter. Je kamer is een gevangenis en plotseling ruik je gaslucht. Je realiseert dat ontsnappen geen zin meer heeft. Dit is geen fantasie, maar de gruwelijke werkelijkheid die H.H Holmes creëerde. Naar schatting vielen er in zijn horror hotel tussen de 27 en 200 slachtoffers, maar er is niemand die het precies weet.

Apotheker met gruwelijke plannen

Op het moment dat H.H Holmes zijn gruweldaden uitvoerde woonde hij al een tijdje in Chicago. Hij vestigde zich in 1886 in de stad en werkte in de drogisterij van Dr. Elizabeth S. Holton. Na de dood van haar echtgenoot nam Holmes de winkel over. Vervolgens kocht hij een stuk grond aan de overkant van de apotheek en bouwde daar een hotel. In deze periode van zijn leven gebruikte de gestoorde apotheker de verzonnen naam Henry Howard Holmes. De schuilnaam was onderdeel van een gruwelijk plan, die tijdens de World Fair in 1893 moest worden uitgevoerd.

Herman Mudgett

Toen Holmes zijn gruweldaden begon was hij net dertig jaar oud. In 1861 kwam er in Gilmanton (New Hampshire) een jongetje ter wereld die de naam Herman Mudgett kreeg. Niemand had kunnen bedenken dat hij zo’n bizar leven tegemoet zou gaan. Er leek in eerste instantie niets mis met de kleine Herman, het derde kind van Levi Horton Mudgett en Theodate Page Price. Hij viel op door zijn hoge intelligentie. Zijn academische successen maakten Herman echter ook het mikpunt van spot. Een van zijn eerste herinneringen is dat klasgenoten hem dwongen om een skelet te knuffelen. Deze gebeurtenis heeft een groot effect gehad op de rest van zijn leven. Herman voelde namelijk geen angst toen hij het skelet knuffelde, maar verwondering. Het betekende het begin van zijn grote fascinatie voor anatomie.

I was born with the devil in me. I could not help the fact that I was a murderer, no more than the poet can help the inspiration to sing.

H.H Holmes

Schuilplek in de bossen

Holmes had geen gemakkelijke jeugd. Niet alleen door de pesterijen op school, maar ook door de keiharde opvoeding van zijn ouders. Naar verluidt gooide zijn vader met kerosine doordrenkte dekens over zijn kinderen om ze rustig te krijgen als ze huilden. Ook moest kleine Herman regelmatig in isolatie zonder eten als straf. Wat dat betreft is het geen verrassing dat de jongen zijn toevlucht zocht in het bos in de buurt. Op die plek begon hij met het ontleden van dieren en ontstond zijn fascinatie voor dode en levende wezens.

Studiejaren: de geboorte van een moordenaar

Op 16-jarige leeftijd voltooide Herman Mudgett zijn opleiding aan de Philips Exeter Academy in New Hampshire. Vanwege zijn jonge leeftijd kon hij niet direct studeren. Zodoende werkte Mudgett enige tijd als leraar in Gilmanton en Alton. Op 18-jarige leeftijd mocht hij eindelijk beginnen op de Universiteit van Vermont. Na een jaar hield Mudgett het alweer voor gezien en stapte over naar de Universiteit van Michigan. Daar studeerde hij in 1884 af in geneeskunde en chirurgie. Tijdens zijn studie ontdekte de latere seriemoordenaar zijn passie voor het ontleden van het menselijk lichaam. Ook ontwikkelde hij zich in deze periode tot een oplichter. Zo stal hij enkele lichamen van de onderzoekstafel om levensverzekeringsmaatschappijen te bedriegen.

De bouw van het World’s Fair Hotel

Nadat hij arriveerde in Chicago in 1886 veranderde Herman Mudgett zijn naam in H.H Holmes. Hij besloot zijn droom van een eigen hotel waar te maken, maar met een gruwelijk doel in gedachten. Holmes maakte zelf het ontwerp voor het gebouw. Passanten keken vol verwondering toe hoe er op de hoek van 63rd Street langzamerhand een enorm hotel verrees. Wel nam de bouw meer tijd in beslag dan gedacht. Holmes, oplichter pur sang, maakte vaak ruzie met zijn arbeiders omdat hij vond dat ze slordig werk afleverden. Hij betaalde hun loon niet en bespaarde flink wat geld. Omdat de meeste arbeiders snel de laan uit werden gestuurd, kende niemand de bizarre indeling van het World’s Fair Hotel.

Oh what a queer house it was! In all America there was none other like it. Its chimneys stuck out where chimneys should never stick out. Its stairways ended nowhere in particular. Winding passages brought the uninitiated with a frightful jerk back to where they had started from. There were rooms that had no doors. There were doors that had no rooms. A mysterious house it was indeed – a crooked house, a reflex of the builder’s own distorted mind. In that house occurred dark and eerie deeds.

The Chicago Tribune over het horrorhotel van Holmes (1937)

Klaar om gasten te ontvangen…

Uiteindelijk werd het hotel voltooid in 1892. Het gebouw was zo imposant dat de inwoners van Chicago het de bijnaam ‘het kasteel’ gaven. H.H Holmes was er helemaal klaar voor om de gasten te verwelkomen. Dankzij de Wereldtentoonstelling in 1893 stroomden de boekingen binnen. Geen enkele gast verwachtte na binnenkomst nooit meer het daglicht te zullen zien…

Gasten tekenen hun eigen doodvonnis

De gasten van het hotel zagen smalle en schemerig verlichte gangen. Het moet ze misschien al een naargeestig gevoel hebben gegeven. Hoe dan ook namen ze hun intrek in de geluiddichte en lichtdichte kamers. Die leken vrij alledaags en hadden een aantal kijkgaten. Op het moment dat een gast de slaapkamer betrad tekende hij al zijn eigen doodvonnis. Vanuit zijn eigen slaapkamerkast bediende Holmes waarschijnlijk het gas naar de kamers toe. Via de kijkgaten zag H.H Holmes hoe zijn gasten hun laatste adem uitbliezen. Probeerde iemand toch te ontsnappen, dan ging er een alarm af. Maar een ontsnapping uit dit hotel des doods was door de bizarre indeling onmogelijk. Bovendien was Holmes de enige die de sleutels van de slaapkamerdeuren in bezit had.

Moordkelder

H.H Holmes voerde zijn gruwelijke daden uit volgens een stappenplan. Na de moord op een gast (het eerste deel) was het tijd voor deel twee. Via valdeuren en verborgen panelen liet hij het lichaam in de kelder beneden vallen. Vervolgens plaatste de seriemoordenaar de lichamen in vaten met zuur. Daarnaast stond er in de kelder een gigantische oven waar een compleet lichaam in paste. Op die manier cremeerde Holmes zijn slachtoffers en verdwenen ze zonder een spoor na te laten.

Alles draait om geld

Geld was voor Holmes de grootste drijfveer om zijn misdaden uit te voeren. Dit blijkt wel uit het feit dat hij meerdere skeletten en kadavers van zijn slachtoffers verkocht voor flinke sommen geld. Holmes haalde het vlees van de lijken en bleekte de botten. Vervolgens verkocht hij de lichamen voor 25 tot 45 dollar per stuk. De skeletten werden schoongemaakt voor ongeveer 200 dollar, wat tegenwoordig neerkomt op maar liefst 20.000 dollar.

Oplichting en vervalsing

Uiteindelijk viel H.H Holmes door zijn oplichtingspraktijken door de mand. Er kwamen steeds meer klachten over onbetaalde facturen voor de luxe inrichting van het hotel. De wrede eigenaar was niet van plan om er ook maar een cent voor te betalen. Bovendien dwong hij meerdere van zijn medewerkers om een levensverzekering af te sluiten. Toevallig ‘verdwenen’ ze daarna plotseling en vervalste Holmes de documenten zo dat ze zijn naam kwamen te staan. Op die manier verdiende hij duizenden dollars.

De moord op Pitezel

De moord- en geldzucht van Holmes kende geen grenzen. Begin jaren 1890 raakte hij bevriend met timmerman Benjamin Pitezel. Ook deze man had aardig wat op zijn kerfstok, met name op het gebied van oplichting. Holmes stelde voor dat Pitezel zijn eigen dood in scene zou zetten zodat zijn vrouw een verzekering van 10.000 dollar kon opstrijken. Vervolgens zou het geld worden verdeeld tussen de familie Pitezel en Holmes. De seriemoordenaar uit Chicago had echter andere plannen. Hij bedwelmde zijn ‘vriend’ met chloroform en stak vervolgens het lichaam in brand. Daarna richtte hij de plaats delict zo in dat het leek op zelfmoord.

Brief aan de politie

Holmes was nog niet klaar. Hij vermoordde de drie kinderen van Pitezel door ze op te sluiten in een kofferbak met een gat erin. Vervolgens gebruikte hij gas om de jonge slachtoffers om het leven te brengen. Deze laatste moord leidde eindelijk tot de val van de ‘duivel in de Witte Stad’. In een brief aan de politie schreef de notoire moordenaar en treinovervaller Marion Hedgepeth dat hij Holmes had gesproken. Vervolgens had hij het nieuws gelezen van Pitezel’s ‘zelfmoord’ en de 10.000 verzekeringsgeld die werd uitbetaald.

In een brief aan de politie schreef Hedgepeth dat H.H Holmes hem had verteld dat hij een regeling had om 10.000 dollar te verdienen. Ook had hij een advocaat nodig die te vertrouwen was. Hij vertelde Hedgepeth dat hij 500 dollar zou geven om hem aan zo’n advocaat voor te stellen. De crimineel ontving dit geldbedrag nooit.

De jacht op de moordenaar begint

De politie was er vrij zeker van dat Holmes in koelen bloede Pitezel en zijn drie jonge kinderen had vermoord. Meerdere detectives begonnen een klopjacht op de man die de ‘eerste seriemoordenaar van de Verenigde Staten’ werd genoemd. Op 17 november 1894 kwam er een einde aan een jarenlange nachtmerrie en werd Holmes gearresteerd in Boston. Bijzonder genoeg ontstond er in de zomer 1895 een allerverwoestende brand in het horror hotel van Holmes. Toeval of toch kwade opzet? Deze brand blijft voor altijd een mysterie. Ook het precieze aantal slachtoffers van deze seriemoordenaar is onbekend. Deze slachtoffers zijn officieel bevestigd, maar waarschijnlijk zijn het er meer:

  • Julia en haar dochter Pearl Conner (1891)
  • Emeline Cigrand (1892)
  • Benjamin Pitezel en zijn drie kinderen (1893)
  • Minnie en Nannie Williams (1893)

Zelfs in de dodencel een oplichter

Herman Webster Mudgett, beter bekend onder het alias H.H Holmes, werd in 1896 ter dood veroordeeld. Dit weerhield de moordenaar en oplichter er niet van om nog wat geld te verdienen. Hij verkocht zijn volledige betekenis aan de Hearst Corporation voor het luttele bedrag van 7500 dollar. Omgerekend naar huidige waarden is dit zo’n 230.000 dollar. Overigens bleek zijn ‘betekenis’ later grote onwaarheden te bevatten. Zo beweerde Holmes dat ‘satan’ in hoogst eigen persoon had bijgedragen aan de misdaden.

Excecutie

Op 7 mei 1896 werd Holmes opgehangen in de gevangenis van Moyamensing. Zelfs in zijn laatste momenten trok hij de aandacht. Toen Holmes van de galg viel brak zijn nek niet. Een minutenlange marteling volgde. Uiteindelijk stierf de moordenaar aan wurging. En het hotel zelf? Na de brand werden de bovenste verdiepingen van het gebouw gesloopt. In 1937 kocht de Amerikaanse overheid het pand. Die sloopte het terrein en opende het huidige Englewood Postkantoor. Wie vandaag de dag op 63rd Street loopt ziet geen spoor van de gruwelijkheden die zich er hebben afgespeeld….

Bronnen

Meer lezen?