De geschiedenis staat bol van bizarre wetenschappelijke experimenten. Neem nu die keer dat twee professoren van Princeton University een kat in een telefoon veranderden. Komt daar misschien het woord ‘kattenbelletje’ vandaan?
Waarom werd dit experiment uitgevoerd?
Een kat veranderen in een telefoon: dit idee was afkomstig van Ernest Glen Wever, destijds professor aan de prestigieuze Princeton University in New Jersey. Hij vroeg zich al enige tijd af hoe de gehoorzenuw geluid waarneemt. Samen met zijn onderzoeksassistent Charles William Bray startte de professor een onderzoek. Om het uit te voeren hadden ze toegang nodig tot een gehoorzenuw van een levend wezen. De proefpersoon werd een kat…
Het experiment gaat van start
De twee wetenschappers openden de schedel van de kat en legden zijn gehoorzenuwen bloot. Daarna gebruikten ze een telefoonkabel om te bevestigen aan het uiteinde van de zenuw. Aan het andere uiteinde werd een telefoonontvanger bevestigd. Op die manier ontstond er uiteindelijk een zender. Vervolgens namen de onderzoekers de ontvanger mee naar een geluiddichte kamer, ongeveer vijftig meter verderop.
Verbazingwekkende resultaten
Het onderzoek leverde verbazingwekkende resultaten op. Toen Bray in de oren van de kat sprak hoorde Wever dit tot zijn grote verbazing door de ontvanger. Met hun experiment leverden de wetenschappers het bewijs dat als geluid luider wordt, de hoogte van de frequentie toeneemt.
Speech was transmitted with great fidelity. Simple commands, counting and the like were easily received. Indeed, under good condition the system was employed as a means of communication between operating and sound-proof rooms.
– Passage uit het onderzoek ‘Action Currents in the Auditory Nerve in Response to Acoustical Stimulation’, p.345.
Tweede onderzoek met een kat
Met het bewijzen van de geluidstheorie was het onderzoek van Wever en Bray nog niet voorbij. Ze voerden meer experimenten uit op de kat, waaronder het bevestigen van de telefoonkabel aan verschillende delen van de hersenen. Dit beperkte de bloedstroom naar de hersenen. Deze methoden liepen echter op niets aan. Het bewees wel dat de respons in de gehoorzenuw direct samenhangt met de frequentie van geluid. De kat overleefde dit tweede onderzoek niet.
Doorbraak op auditief gebied
Je kunt je wel voorstellen dat het onderzoek van Wever en Bray weerstand opriep van dierenrechtenactivisten. Toch zorgde het kat-telefoonexperiment voor een aantal belangrijke doorbraken op auditief gebied. Zo legde het de basis voor de cochleaire implantaten, die op dezelfde manier functioneerden als de telefoonkabel in de gehoorzenuw,
Tweede Wereldoorlog
De ontdekking van het frequentieverband hielp ook militairen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Wever werkte in die periode als adviseur voor marine bij de anti-onderzeebootbestrijding. Hij ontdekte dat de beste sonaroperators beschikten over betere muzikale capaciteiten dan gemiddeld. Hun gehoor was in staat om specifieke geluiden te horen.
Beloond voor baanbrekend werk
Het controversiële onderzoek heeft het wetenschappelijk onderzoek op auditatief gebied flink vooruit geholpen. Zodoende ontvingen Wever en Bray voor hun baanbrekende werk in 1936 de Howard Crosby Warren Medal of Society door de Society of Experimental Psychologists. Alles voor de wetenschap, niet waar?
Bronnen
- Wever, Ernest Glen and Charles W. Bray. “Action Currents in the Auditory Nerve in Response to Acoustical Stimulation.” Proceedings of the National Academy of Science 16 (1930): 344-350.
- April C. Armstrong. ‘The Cat Telephone’.
