“Voordat er mannen waren in Pallee vond er een veldslag plaats tussen de goden en de reuzen. Sporen van de ondergang van de reuzen blijven tot op de dag van vandaag zichtbaar, wanneer stortbuien plaatsvinden en met overmatig water oevers breken en de velden overspoelen. Ze zeggen dat zelfs nu nog in geulen en ravijnen mensen botten van onmetelijke omvang liggen, zoals mannenkadavers, maar dan veel groter”, schreef de Griekse historicus Solinus in het jaar 200. De gigantische botten die in velden werden aangetroffen vormden voor hem het bewijs: reuzen bestaan.
Botten van reuzen of toch iets anders?
De oude Grieken waren meestervertellers. Ze vertelden elkaar bloedstollend spannende verhalen over reuzen als wezens van vlees en bloed die leefden en stierven. Soms staken hun botten uit de grond op de plek waar ze eeuwen geleden hun laatste rustplaats vonden. Feit is dat er tot op de dag van vandaag reusachtige mensenachtige botten te vinden zijn in Griekenland. Volgens moderne wetenschappers zijn deze botten de overblijfselen van neushoorns, mastodons en mammoeten die er ooit leefden.
Anatomische kenmerken van reuzen
De oude Grieken hadden nog nooit gehoord van massieve dieren als mammoeten en mastodonten. Zodoende geloofden ze dat de enorme botten die in de regio werden gevonden de overblijfselen waren van reuzen. Natuurlijk zagen de Grieken ook wel dat de botten een aantal niet-menselijke eigenschappen hadden. Volgens hen waren dit de anatomische kenmerken van reuzen, gekenmerkt door ‘groot, groter, grootst’.
De mythe van Uranus en Gaia
Volgens de Griekse mythe waren de reuzen de kinderen van Uranus en Gaia, respectievelijk ‘de hemel’ en de ‘aarde’. Helaas werden reuzen bijna nooit geboren omdat Uranus zijn kroost uit angst niet geboren liet worden. Hij was bang dat de reuzen door hun omvang erg machtig zouden worden. Uranus liet hen daarom gevangen zetten in de schoot van Gaia. Dit vond ze absoluut niet fijn en daarom overtuigde ze haar oudere zoon Kronis ervan om Uranus aan te vallen. Dit deed hij en het bloed dat op Gaia vergoten werd bevrijdde de reuzen uit hun gevangenis.
Oorlog tussen reuzen en goden
Kronos nam na zijn overwinning op Uranus de macht over. Hij werd echter al snel omvergeworpen door de god Zeus. De reuzen waren woedend over de nederlaag van hun verlosser. Ze besloten bomen te gebruiken als knuppels en veranderden rotsblokken in raketten in een oorlog tegen Zeus en andere Griekse goden. Dit epische gevecht tussen de giganten van moeder Aarde is bekend komen te staan als de ‘Gigantomachie’.
Aardbevingen en vulkaanuitbarstingen
Na een heftige strijd werden de reuzen uiteindelijk verslagen en begraven onder de bergen. Hun woede en gekwelde rillingen veroorzaakten regelmatig aardbevingen en vulkaanuitbarstingen, misschien wel tot op de dag van vandaag…
Poseidon (links) met een drietand, met het eiland Nisyros op zijn schouder, vechtend tegen een reus (waarschijnlijk Polybotes), beker stamt waarschijnlijk uit 500-450 v.Chr.
Reus sticht stad
Volgens de inwoners van Tingis (de huidige Marokkaanse stad Tanger) was de stichter van hun stad een reus genaamd Antaeus. Volgens de verhalen vond deze gigant zijn laatste rustplaats onder een heuvel ten zuiden van de stad. Om de bewering te testen, groeven Romeinse soldaten in 81 voor Christus op deze plek. Tot hun verbazing dook er een enorm skelet op… Ze besloten het ‘reuzenskelet’ met grote eer opnieuw te begraven. Moderne wetenschappers hebben een andere verklaring: het skelet was niet Antaeus, maar waarschijnlijk een olifantenfossiel. Fossielen van oude olifanten worden regelmatig in het gebied rondom Tanger aangetroffen.
Siphnian Treasury in Delphi, (ca. 525 v.Chr.). De goden zijn rechts afgebeeld en de reuzen links
Grote schedels zorgen voor verwarring
Enorm grote botten en schedels hebben een geologische achtergrond. Bepaalde gebeurtenissen in de natuur vernietigen hebben de schedels van prehistorische olifantenfamilies vernietigd. Het gevolg is dat er veel grote mensachtige botten, ribben en wervels zijn overgebleven. Bovendien lijken de lange botten van olifantenfamilies en mensen vrij veel op elkaar, waardoor ze regelmatig met elkaar worden verward.
Bronnen
- ‘Giants – Theoi Greek Mythology’
- ‘Greek Giants – American Museum of Natural History’
- ‘The Gigantomachy: Greek Mythology’
Afbeeldingen
- Wikimedia Commons. Museum Delphi, Tempelfries, Bgabel